Киім киіну дәстүрі мен шариғат тәлімі

Бұл тарауда автор киім кию мәдениетін жай эстетика немесе тұрмыстық қажеттілік емес, рухани тәртіп, шариғат талабы және ұлттық өзіндік сана ретінде талдайды. Киім – адам мен қоғамның, адамның өз болмысы мен Жаратушымен арадағы ішкі келісімнің көрінісі.

Автор былай дейді:

«Киім – тәнді жасыру емес, ниетті ашу. Адам қандай ішкі ниетпен өмір сүрсе, соған сай киінеді».

Исламда киім киюдің негізгі қағидалары: ұятты жерді жабу (аурат), сәнқойлықтан сақтану, қарапайымдылық, жыныс айырмашылығын сақтау, тәкәппарлыққа жол бермеу. Автор бұл талаптарды жазалаушы емес, қорғаушы тәртіп ретінде ұсынады.

Қазақ дәстүрінде де киім – тек жабын емес, рөл, мәртебе, ниет, жас ерекшелігі мен тектіліктің белгісі болған.

Мысалдар:

«Ақ жаулық – ана болмысының символы. Жас келінге жібек орамал тағу – ұрпаққа жауапкершілік жүктеу».
 «Ер адам иықты, ауыр шапан кисе – ол тек дене емес, рухани жүк көтеріп тұрғанын білдірген».

Автор қазіргі киіну мәдениетінің жыныс араласуына, ашықтықтың сәнге айналуына алаңдайды. Мұның себебін – мәдени бағытсыздық пен рухани бақылаудың әлсіреуінен көреді.

Тарау келесі бағыттарды қамтиды:
 – Киімнің шариғаттағы мәні мен тәртібі
 – Қазақтың дәстүрлі киіміндегі рәміздік мазмұн
 – Ұят, қарапайымдылық, шынайы сұлулық ұғымдары
 – Киіну мен тектілік арасындағы байланыс
 – Мәдени шаблондардың киімге әсері

🔍 Негізгі идеялар мен ерекшеліктер:

• Киім – рухани айна, ішкі ахлақтың сыртқы көрінісі
• Киім тәртібі – өзіңді қорғау, шектен сақтау амалы
• Қазақ киімі – болмыстың, мәртебенің, рухтың рәмізі
• Шариғат киімге шектеу емес, сапа мен тәртіп жүктейді
• Киім – сенім мен мәдениеттің түйіскен тұсы