Бала тәрбиесі – болашағымыз

Бұл тарауда автор бала тәрбиесін жеке отбасылық міндет емес, ұлттық, рухани, тарихи жауапкершілік деп қарастырады. Тәрбие – тек мінез қалыптастыру емес, рух қалыптау, болмыс бағдарлау, сана тазарту.

Автордың тұжырымы:

«Тәрбиесіз бала – ұлттың ертеңіне төнген ішкі қауіп. Тәрбие – шариғаттың да, дәстүрдің де іргетасы».

Тарау баланың тек ақыл-ойы емес, жүрегі мен ішкі сезім жүйесін тәрбиелеудің маңызын түсіндіреді. Ұлттық тәлім – адамды сырттай бағындыру емес, жүрекпен үндестіру. Мұнда шариғаттық талаптар мен қазақы көркем мінез қағидалары ұштасады.

Мысалдар:

«Балаға «жақсы бол» деу жеткіліксіз. Оған жақсылықты көру керек, көрсету керек, сіңіру керек».
 «Қазақ баланы ұрып тәрбиелемеген, ұялтып тәрбиелеген. Ұят – сыртқы емес, ішкі бақылау жүйесі».

Автор тәрбиенің үш тірегін атап өтеді: тіл – сана тілі; үлгі – көз тәрбиесі; дуа – жүрек тәрбиесі. Сонымен қатар, ата-ана мен қоғам арасындағы тәрбие міндеттерін бөлісудің маңызын көтереді.

Тараудағы бағыттар:
 – Бала тәрбиесінің шариғаттағы орны
 – Құрандағы «ана құрсағындағы тәрбие» ұғымы
 – Қазақтың «жас ұяда көргенін» өмірге алып шығуы
 – Ұят, иман, ізет, сабыр – негізгі тәрбие діңгектері
 – Ата-ананың сөзі емес, болмысы тәрбиелейді

🔍 Негізгі идеялар мен ерекшеліктер:

• Тәрбие – болмысты баптау, рухты жетілдіру
• Шариғат пен дәстүр – тәрбие арнасының қос қанаты
• Тәрбие – көру, сезіну, сіңіру арқылы беріледі
• Ата-ана тәрбиесі – ұрпақтың ұлттық иммунитеті
• Ішкі бақылау – сыртқы ережеден күшті