Құран сөздері – жаратылыс негізі

Бұл тарауда автор Құрандағы сөздердің табиғатын тек мағыналық емес, жаратылыстық, ақпараттық, тылсымдық құрылым ретінде түсіндіреді. Құран сөзі – жай мәтін емес, жаратылыс кодын, қуат тасымалын, уақыт пен кеңістіктен тыс тізбекті бойына сіңірген тірі құрылым.

Автор былай дейді:

«Құранда әр сөздің орны, әр әріптің реті – бекер емес. Олар діріл арқылы ақпарат жеткізеді. Дыбыс – жарлық, мағына – орындалуы».

Осы пікір арқылы Құранның фонетикалық, семантикалық және энергетикалық мәнін біріктіре қарайды. Қарапайым оқырманға бұл сөздің сыртқы мағынасы маңызды болса, ішкі қабатты оқу – тылсыммен тілдесу.

Тарауда автор Құрандағы кейбір сөздердің қазақ тіліндегі тамырына тоқталып, олардың түбірлік мағынасын ашады. Мысалы:

• «Нұр» – жарық, сәуле, бірақ автор үшін бұл ақпарат тасымалдаушы діріл. Қазақта «нұр жаусын» – игі тілек қана емес, қуатты өріс беру ниеті.
• «Калима» – сөз, сөйлем. Бірақ бұл жерде әрбір калима – мәні бар код. Ол – санаға бағыт, тағдырға ықпал.

Тағы бір мысал – «Аллаһ» сөзінің құрамындағы әріптердің дыбыстық тербелісі:

«А – ашу, Л – байланыс, Һ – шығарылу. Бұл сөз – адам мен тылсым арасындағы резонанс».

Автор дыбыстардың дірілдік табиғатын зерттей отырып, әрбір сүренің, аяттың, тіпті бас әріптердің (муқаттағат – мысалы, «Әлиф-Ләм-Мим») жаратылыс мәнін түсінуге шақырады.

Сонымен қатар, автор Құран сөзі адамның жасушалық деңгейіне әсер ететінін атап өтеді. Бұл – психофизикалық емес, ақпараттық-рухани ықпал. Құран оқу – сөз айту емес, жаратылысқа үн қосу.

🔍 Негізгі идеялар мен ерекшеліктер:

• Құран сөзі – тылсым қуат, тірі код
• Әр дыбыс – ақпарат тасушы, әр мағына – әрекет оятушы
• Құран – санаға ғана емес, болмысқа әсер етуші құрылым
• Қазақ тілі мен Құран сөздері – терең түбірмен байланысты
• Құран оқу – жаратылысқа үн қосу, тек оқу емес – қатысу